Her verinin normalde kesin bir adresi vardır. Bu durum statiktir. Yani söz konusu verilerin adresleri bellidir, çünkü kodda kesin olarak belirtilmiştir.

Fakat bazen öyle senaryolarla karşı karşıya kalırsın ki, bir tek adres üzerinden farklı adreslere erişmek zorunda olursun. Söz konusu adresler bellidir, ama o an ki kod bölümünde her biriyle tek tek iletişim kurmak optimal değildir.

Bazende başka bir geçerlilik alanında bulunan bir adrese erişim gerekir, mesela yazmak için. Bundan öte kodda belirlenmemiş program gidişatı esnasında sonradan ihtiyaç duyulduğu için rezerve edilen adres alanları olabilir. Onlara erişimde tabiki gereklidir.

Bu durumların her birinde işaretler yardımcı olur. İşaret adı üstünde bir şeye işaret eder. İşaret ettiği ise bir adrestir. Tüm değişkenler ve dizilimlerde sonuçta adrestir.

Basit işaretleri üç ayrı modelde organize eder.

Bu işaretler gerçekten tanımlanmış olan bir değişken veya dizilim için sunulmaktadır. Türe göre olması sayesinde hata yapma olasılığını ortadan kaldırır.

Mesela Rakam türünden bir değişkene işaret eden bir İşaret tanımı asla KüçükRakam, EsnekRakam, Virgül, Esnek, Metin veya Karakter türünden bir değişkeni kabul etmez.

Böylece kodu yazarken doğru işaretlemek zorunda kalır, hataları hemen tespit edip, düzeltebilirsin.

Bu tür bir işareti oluşturmak çok kolaydır. Normal bir değişken veya dizilim tanımlama modeliyle aynıdır, sadece “İşaretli” anahtar kelimesi önüne gelir:

Değişken  İşaretli  Rakam  a
Dizilim  İşaretli  Metin  

Gerçek bir değişken veya dizilim adresini bir işarete vermek şu biçimde gerçekleşiyor:

Değişken  Rakam  ben  =  5
Değişken  İşaretli  Rakam  sen

sen  =  ben  

İşaret okunurken hep işaret ettiği adresin verisini verir:

Denetim  sen  ? sonuç olarak 5 verecektir   

İşareti yazarken, ancak kendi türünden bir adres, yani değişken veya dizilim kendisine sunulabilir. Bunlar dışında sadece 0 ve Boş komutu kabul edilir. 0 veya Boş, işareti sıfırlar. Yani işaret herhangi bir adrese işaret etmez. 0 kalır. Alternatif yöntem:

Yoket  sen  

aynı sonucu doğurur.

İşaretin yazım için kabul ettiği tek operatör = operatörüdür. Diğer durumlarda derleyici hata verecektir.

Bu işaretler belli bir türe göre değildir. Tüm türlerin adresini kabul eder. Bu ancak adresin matematiksel değerine ulaşmak için bir imkandır. Bundan ziyade elde edilen adres ancak doğru türden bir işarete verilmelidir. Aksi taktirde hata oluşabilir.

Bu modelden işaret “İz” türündendir.

Örnek:

Değişken  İz  benimİşaretim  

Kullanım kuralları Model 1 ile aynıdır.

Bu işaret “İşaret” komutu ile sunulur. “İşaret” kendine has bir kuraldır ve arabellekte gerçekten bir alan rezervasyonu yapar. Değişkenin kendisi bu alanın giriş adresini sunar. Bellek Modülü ile bu alan içinde her türlü işlem yapılabilir.

Tanımı:

? Boş bir işarettir 
İşaret  işaretimBenimBoş  

? 100 Bayt kapasiteye sahip bir bellek alanına işaret eder 
İşaret  işaretimBenimDolu  Boyut  100  

veya

? Boş bir işarettir 
İşaret  işaretimBenimBoş  

? 100 Bayt kapasiteye sahip bir bellek alanına işaret eder 
İşaret  işaretimBenimDolu  Boyut  100  B  

İşaret rezerve edeceği alan için bir sabit değer kabul eder, ardından gelen bir tanı ne olduğunu ifade eder:

Eğer bu tanı girilmez ve boş bırakılırsa, otomatik olarak bayt kullanılır.

İşaret eğer boş olarak belirlencek ise, o halde normal bir değişken gibide belirlenebilir:

Değişken  İşaret  a;  b;  c  
? veya   
Belirle  İşaret  a;  b  ;  c  

Tabi boş bir işaretten dizilimde belirlenebilir:

Dizilim  İşaret  a;  b;  c  
? veya   
Belirle  Dizilimsel  a;  b;  c  

Bellek alanına işaret eden bir işaret ile bellek işlemleri yapılabilmesi için ayrıntılı bilgi Bellek Modülü bölümündedir.